Soldatenverhalen
LEON BRONS, VIER JAAR STERVEN
De op 23 augustus 1890 te Ronse geboren milicien van de klasse 1911 werd terug opgeroepen tijdens de mobilisatie in de zomer van 1914.
Leon Brons was onderverdeeld in het 14e Linieregiment welk in het Fort van Loncin was ondergebracht.
Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werd de Luikse fortengordel als onneembaar beschouwd. Onder voor de Duitse aanvallers extreem goede omstandigheden en gebeurtenissen viel de binnenstad van Luik reeds op 5 augustus in handen van de agressor. De invasie was precies één dag eerder nabij Gemmenich in de provincie Luik van start gegaan.
De forten zelf hielden nog 10 dagen stand, waarbij de Duitse verliezen in de duizendtallen aanliepen. In het fort van Loncin zelf kwamen de Belgen het fort uit om de aanvallers het hoofd te bieden. Een groot aantal Duitse troepen werd er door de verdedigers naar de eeuwigheid neergemaaid.
Hierna stuurde Duistland de vervaarlijke "Dikke Bertha's", kanonnen van de staalreus Krupp met een diameter van 420 mm naar het Luikse front. Met al het wapentuig dat de invaller bezat beschoot deze de Luikse fortengordel.
Een toevalstreffer van een 420 mm granaat trof het munitiemagazijn van het Fort van Loncin waarbij in een ontzagwekkende kettingreactie van explosies 350 Belgische militairen de directe dood vonden.
Ronsenaar Léon Brons liep hierbij levensgevaarlijke brandwonden en andere zware verwondingen op. De ongelukkige werd naar het paleis van Laken overgebracht dat onder impuls van Koningin Elisabeth tot militair hospitaal werd omgevormd. Tijdens de bezetting werd het militair hospitaal door de Duitse bezetter opgeëist om er zowel Duitse als geallieerde gewonden te verzorgen. Léon Brons heeft zijn ziektebed nooit kunnen verlaten.
Op 17 november 1918 trokken de verslagen Duitsers zich uit Brussel terug, waarbij de niet-Duitse gewonden voor dood achter gelaten werden. Léon Brons heeft aldus nog de bevrijding mogen meemaken, alles ten spijt.
Léon stierf in Brussel een bijna vijf jaar lange immens pijnlijke dood wanneer hij om 4.30 u in de ochtend van 7 januari 1919 uiteindelijk uit zijn lijden verlost werd.
Léon brons ligt begraven op de Gemeentelijke begraafplaats van Asse, onder het graf n° 5140.
Leon Brons was onderverdeeld in het 14e Linieregiment welk in het Fort van Loncin was ondergebracht.
Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog werd de Luikse fortengordel als onneembaar beschouwd. Onder voor de Duitse aanvallers extreem goede omstandigheden en gebeurtenissen viel de binnenstad van Luik reeds op 5 augustus in handen van de agressor. De invasie was precies één dag eerder nabij Gemmenich in de provincie Luik van start gegaan.
De forten zelf hielden nog 10 dagen stand, waarbij de Duitse verliezen in de duizendtallen aanliepen. In het fort van Loncin zelf kwamen de Belgen het fort uit om de aanvallers het hoofd te bieden. Een groot aantal Duitse troepen werd er door de verdedigers naar de eeuwigheid neergemaaid.
Hierna stuurde Duistland de vervaarlijke "Dikke Bertha's", kanonnen van de staalreus Krupp met een diameter van 420 mm naar het Luikse front. Met al het wapentuig dat de invaller bezat beschoot deze de Luikse fortengordel.
Een toevalstreffer van een 420 mm granaat trof het munitiemagazijn van het Fort van Loncin waarbij in een ontzagwekkende kettingreactie van explosies 350 Belgische militairen de directe dood vonden.
Ronsenaar Léon Brons liep hierbij levensgevaarlijke brandwonden en andere zware verwondingen op. De ongelukkige werd naar het paleis van Laken overgebracht dat onder impuls van Koningin Elisabeth tot militair hospitaal werd omgevormd. Tijdens de bezetting werd het militair hospitaal door de Duitse bezetter opgeëist om er zowel Duitse als geallieerde gewonden te verzorgen. Léon Brons heeft zijn ziektebed nooit kunnen verlaten.
Op 17 november 1918 trokken de verslagen Duitsers zich uit Brussel terug, waarbij de niet-Duitse gewonden voor dood achter gelaten werden. Léon Brons heeft aldus nog de bevrijding mogen meemaken, alles ten spijt.
Léon stierf in Brussel een bijna vijf jaar lange immens pijnlijke dood wanneer hij om 4.30 u in de ochtend van 7 januari 1919 uiteindelijk uit zijn lijden verlost werd.
Léon brons ligt begraven op de Gemeentelijke begraafplaats van Asse, onder het graf n° 5140.
Meer Soldatenverhalen :
Raphaël Debisschop
Leo Vindevogel
Théodule Vandenhole
Donaat Spiers
Achiel Massez
Maurice Bouchez
Marcel Liban Van Damme
Noël plume
Joseph Ferrant
Raphaël Debisschop
Leo Vindevogel
Théodule Vandenhole
Donaat Spiers
Achiel Massez
Maurice Bouchez
Marcel Liban Van Damme
Noël plume
Joseph Ferrant
Fabrice Gaublomme @ Ronse 2014