Soldatenverhalen
LEO VINDEVOGEL, RONSISCH OORLOGSVRIJWILLIGER EN VEEL BESPROKEN FIGUUR
Leo Vindevogel is op 14 december 1888 geboren te Petegem-aan-de-Schelde, uit het huwelijk van schrijnwerker Constant en Hortense Van Coppenolle.
Hij studeerde af aan de Bisschoppelijke Normaalschool van Sint-Niklaas, waarna hij benoemd werd als hulponderwijzer te Ronse. Hij zal Ronse nooit meer verlaten, totdat hij op 25 september 1945 te Gent zal gefusilleerd worden als vermeend collaborateur. Dit is echter een compleet ander verhaal, dat tot brede interpretatie van schuld of onschuld van de Ronsische oorlogsburgemeester uit de Tweede Wereldoorlog in eigen perspectief aller kan worden gezien. Wanneer de klokken van de Ronsische kerken op datum van 4 augustus 1914 de Duitse inval in België luiden meldt Leo zich prompt aan als oorlogsvrijwilliger. In de hoedanigheid van onderwijzer zou hij sowieso opgeroepen worden om als burger-brancardier in het Belgische Leger worden opgenomen. Maar Leo was het krijgsapparaat een stapje voor. Hij wenste liever te vechten tegen de Duitse agressor. Samen met menig stadsgenoot waaronder Maurice Bouchez, Georges Quintin, en Achille D'Haene vervoegt hij dus het Belgisch leger als oorlogsvrijwilliger. |
Léo Vindevogel werd ingedeeld bij de vestingsartillerie Antwerpen en was gekantoneerd in het Fort Wijnegem 1 in de fortengordel rond de grootstad.
Nadat de Forten en de stad Antwerpen zelf in oktober 1914 onder een hels gebeuk der zwaarste kanonnen van het Duitse leger het onderspit moesten delven werd een grootscheepse terugtrekking van de aanwezige troepen richting Brugge en Gent bevolen. Hieronder mag men de meeste regimenten, of bijna het gehele Belgische leger rekenen, dat in en rond Antwerpen volledig ingesloten was door de Duitse agressor. Op 10 oktober 1914 konden de Belgen ternauwernood een uitbraak, of eerder een terugtrekking naar het westelijke gedeelte van het land bewerkstelligen.
Tussen 18 en 31 oktober vond de legendarische Ijzerslag plaats waar Duitsers en Belgen, geholpen door de Fransen, een bloedige veldslag leverden. Met de onderwaterzetting van de Ijzervlakte viel de bewegingsoorlog stil en moesten de opponenten zich ingraven. Tussen oktober 1914 en september 1918 zou in de uiterste hoek van Vlaanderen een meedogenloos en smerige, zieke loopgravenoorlog uitgevochten worden.
Foto genomen in het Fort Wijnegem, samen met andere Ronsenaars : Léo Vindevogel uiterst rechts
Leo Vindevogel was in deze vier jaar lange loopgravenstrijd nog steeds ingedeeld bij de Artillerie. Bij welk Regiment of in welke sectors hij heeft gestreden hebben we alle probeersels ten spijt uit geen enkele bron mogen achterhalen. Zijn politieke achtergrond tijdens de Tweede Wereldbrand zal hier misschien ergens een stokje voor hebben gestoken.
Leo werd was houder van maar liefst 8 Frontsrepen, het maximum der "Chevrons" op de linkermouw van zijn jaszak mouw mocht naaien, wat zoveel betekent als de gehele periode aan het front, en dit gedurende de hele oorlog, zijnde minimaal vier jaar en een half achtereenvolgens in de strijd.
Hij was drager van Het Oorlogskruis, uitgereikt aan militairen voor daden van moed tegenover de vijand.
Het Vuurkruis, welke aan alle soldaten die onder direct vuur der vijand hebben gelegen, werd hem ontnomen.
Het Vuurkruis, welke aan alle soldaten die onder direct vuur der vijand hebben gelegen, werd hem ontnomen.
Onder : Het bidprentje van Leo Vindevogel
Onder : Het graf van Leo Vindevogel op de begraafplaats Campo Santo te Gent, St-Amandsberg
Meer Soldatenverhalen :
Raphaël Debisschop
Théodule Vandenhole
Donaat Spiers
Achiel Massez
Maurice Bouchez
Noël Plume
Leon Brons
Joseph Ferrant
Raphaël Debisschop
Théodule Vandenhole
Donaat Spiers
Achiel Massez
Maurice Bouchez
Noël Plume
Leon Brons
Joseph Ferrant
Fabrice Gaublomme @ Ronse 2014